Begraven

Alles rondom het begraven is vastgelegd in de Wet op de lijkbezorging. Bij gemeentelijke begraafplaatsen is de gemeente de eigenaar. De regels die voor de begraafplaatsen gelden, legt de gemeente vast in een verordening. Bij bijzondere begraafplaatsen is een kerkgenootschap, stichting of instelling de eigenaar. Zij leggen de regels vast in een reglement. Enkele voorbeelden van bijzondere begraafplaatsen zijn Rooms katholieke-, Joodse-, Islamitische-, Protestantse- en Natuurbegraafplaatsen.

De meeste begraafplaatsen kennen zowel algemene als particuliere graven.

Algemene graven
Een algemeen graf is een graf waarvan de beheerder van de begraafplaats beslist wie erin begraven wordt. Vaak is er plaats voor twee of drie personen die geen familieband met elkaar hebben. Het begraven gebeurt op volgorde. De periode dat iemand in een algemeen graf blijft liggen is vaak de tijd van de wettelijke grafrusttermijn van 10 jaar. Na deze periode wordt het graf geruimd. De beheerder informeert de belanghebbende van het graf over het verstrijken van het termijn en het ruimen van het graf.

Particulier graven
Een particulier graf is voor een bepaalde periode op naam van een rechthebbende. De rechthebbende bepaalt wie er in het graf begraven wordt. In een particulier graf kan soms 1 persoon of meerdere begraven worden. Dit verschilt echter per begraafplaats en de ligging van het graf. De grafrechten zijn overdraagbaar, zodat deze in de familie kunnen blijven als de huidige rechthebbende overlijdt. Na het verstrijken van het grafrecht termijn kan deze weer met een periode worden verlengd.